1- خاتميت و جاودانگي اسلام: پلوراليسم چون بر اين عقيده است كه راه هاي سعادت بي شمار است لذا به هيچ روي ادعاي خاتميت و جاودانگي را از هيچ ديني حتي اسلام نمي پذيرد. شهيد مطهري در كتاب «ختم نبوت» از انديشه ي خاتميت دفاع مي كند و ضمن اشاره به آيه ي 40 سوره ي احزاب از آن به عنوان دليل رسمي بر خاتميت حضرت محمد (ص) ياد مي كند (مجموعه ي آثار، ج 3، ص 155) و در جاي ديگر آن را از ضروريات اسلامي معرفي مي كند: «اين مطلب كه دين اسلام و شريعت اسلاميه شريعت خاتم است يعني بعد از پيامبر اسلام ديگر پيغمبري هرگز نخواهد آمد جزء‌ ضروريات دين اسلام است. اگر كيس منكر خاتميت بشود منكر اسلام شده است.» (اسلام و مقتضيات زمان، تهران، انتشارات صدرا، چاپ چهارم، 1368 ج 1، ص 357)

او در اثبات اين اعتقاد و دفع شبهات مي نويسد: «در طبيعت پديده ها متغيرند نه قانون ها، اسلام قانون است نه پديده. اسلام آن وقت محكوم به مرگ است كه با قوانين طبيعت ناهماهنگ باشد. اما اگر چنان كه خود مدعي است از فطرت و سرشت انسان و اجتماع سرچشمه گرفته باشد و با طبيعت و قوانين آن هم آهنگي داشته باشد، چرا بميرد ؟!» (مجموعه ي آثار، ج 3، ص 178) «اسلام در وضع قوانين و مقررات خود رسماً احترام فطرت و وابستگي خود را به قوانين اسلام امكان جاودانه بودن داده است» ايشان در ادامه ي نوشتار، چگونگي جاودانگي اسلام را تبيين كرده و شبهات وارده را با بيان متين و استوار پاسخ گفته و در نهايت دين حداقلي را رد مي كند. (مجموعه ي آثار، ص 195-178)

2- ناسخيت اسلام: از آن جا كه كثرت گرايي ديني همه ي اديان را بر حق مي داند، نمي پذيرد كه ديني اديان قبل از خود را نسخ كرده باشد و آن ها را از حجيت و حقانيت ساقط كرده باشد. حال ببينيم شهيد عزيز ما در اين باره چه مي فرمايند:

«نسخ در قانون الهي وجود دارد. علت نسخ هم همان طور كه عرض كردم علتي نيست كه معمولا در قوانين بشري هست يعني پي بردن به نقص قانون. اين در علوم بشري صادق است ولي در علم الهي صادق نيست. پس چرا نسخ مي شود ؟ از لحاظ مقتضيات زمان است. قانون كه به وسيله ي پيغمبر سابق آمده است از اول محدود به زمان معين بوده، يعني خداوند تبارك و تعالي از اول كه اين شرايط را نازل كرده است براي هميشه نازل نكرده كه بعد پشيمان شده باشد بلكه از اول براي يك مدت موقت نازل كرده است تا بعد از آن كه مدت مقتضي شد شريعت ديگري بياورد. پس چرا از اول براي هميشه وضع نكرد ؟ مي گوييم هر زماني يك اقتضايي دارد.» (اسلام و مقتضيات زما، ج 1، ص 356)

3- جامعيت و كمال دين اسلام: پلوراليسم و صراطهاي مستقيم، همه ي اديان را از لحاظ حقانيت در يك درجه مي بيند زيرا معتقد است اديان به تكافوي ادله و تعادل و قوا و علل رسيده اند و اگر اين كثرت به وحدت رسيدني بود، تاكنون رسيده بود. (عبدالكريم سروش، نشريه ي كيان، از سوي ديگر، ش 37، ص 61) اما متفكر شهيد با اثبات جامعيت و كمال دين اسلام، آن را از همه ي اديان ممتاز مي داند: «اسلام طرحي است كلي و جامع و همه جانبه و معتدل، حاوي همه ي طرح هاي جزئي و كارآمد در همه ي موارد … قرآن كتابي است كه روح همه ي تعليمات موقت و محدود كتب ديگر آسماني را كه مبارزه با انواع انحراف ها و بازگشت به تعادل است در بردارد. اين است كه قرآن خود را مهيمن و حافظ و نگهبان ساير كتب آسماني مي خواند.» (مجموعه ي آثار، ج 3، ص 162)

«پيوند نبوت ها و رابطه ي اتصالي آن ها مي رساند كه نبوت يك سير تدريجي به سوي تكامل داشته و آخرين حلقه ي نبوت، مرتفع ترين قله ي آن است.» (مجموعه ي آثار، ص 167) با عنايت به آن چه آمد كاملا بديهي است كه شهيد مطهري دين را تكامل بخش و سعادت ساز مي دانند و اين كه در جايي دين را ترياك اجتماع معرفي مي كنند، در حقيقت قرائت هاي ناصحيح از اسلام به خصوص برخي انديشه هاي متحجرانه ي قبل از انقلاب كه مردم را به اسم دين به سكون، سكوت، بي دانشي و … دعوت مي كردند، نفي مي كنند ولي كساني كه عنوان مي كنند دين افيون توده ها و حكومت هاست، ديني را مي گويند كه وارد عرصه ي حكومت شود و با اين سخن در واقع برسكولاريسم صحه مي گذارند.