استاد مطهري در رابطه با اشكالاتي كه به حجاب زن مي گيرند نوشته اند:يكي از ايراداتي كه بر حجاب گرفته اند اين است كه موجب سلب حق آزادى كه حق طبيعى بشرى است مي گردد و نوعى توهين به حيثيت انسانى زن به شمار ميرود.

مي گويند احترام به حيثيت و شرف انسانى يكى از مواد اعلاميه حقوق بشر است. هر انسانى شريف و آزاد است،مرد باشد يا زن،سفيد باشد يا سياه،تابع هر كشور يامذهبى باشد.مجبور ساختن زن به اينكه حجاب داشته باشد بي اعتنايى

به حق آزادى او و حيثيت انسانى اوست و به عبارت ديگر ظلم فاحش است به زن.عزت وكرامت انسانى وحق آزادى زن و همچنين حكم مطابق عقل و شرع به اينكه هيچ كس بدون موجب نبايد اسير و زندانى گردد وظلم به هيچ شكل و به هيچ صورت و به هيچ بهانه نبايد واقع شود،ايجاب ميكند كه اين امر از ميان برود.

يك بار ديگر لازم است تذكر دهيم كه فرق است بين زندانى كردن زن درخانه و بين موظف دانستن او به  اينكه وقتي مي خواهد  با مرد بيگانه مواجه شودپوشيده باشد.در اسلام محبوس ساختن و اسير كردن زن وجودندارد.حجاب دراسلام يك وظيفه اى است بر عهده زن نهاده شده كه در معاشرت و برخورد با مرد بايدكيفيت خاصى را در لباس پوشيدن مراعات كند.اين وظيفه نه از ناحيه مرد بر اوتحميل شده است و نه چيزى است كه با حيثيت و كرامت او منافات داشته باشد و يا تجاوز به حقوق طبيعى او كه خداوند برايش خلق كرده است محسوب شود.

در كشورهاى متمدن جهان در حال حاضر چنين محدوديتهايى براى مرد وجوددارد.اگر مردى برهنه يا درلباس خواب از خانه خارج شود و يا حتى با پيژامه بيرو ن يايد،پليس ممانعت كرده به عنوان اينكه اين عمل بر خلاف حيثيت اجتماع است او را جلب مي كند.هنگامى كه مصالح اخلاقى و اجتماعى،افراد اجتماع را ملزم كند كه درمعاشرت اسلوب خاصى را رعايت كنند مثلا با لباس كامل بيرون بيايند،چنين چيزى نه بردگى نام دارد و نه زندان و نه ضد آزادى و حيثيت انسانى است و نه ظلم و ضدحكم عقل به شمارميرود.

بر عكس،پوشيده بودن زن-در همان حدودى كه اسلام تعيين كرده است موجب كرامت و احترام بيشتر اوست،زيرا او را از تعرض افراد جلف و فاقد اخلاق مصون ميدارد.

شرافت زن اقتضا ميكند كه هنگامى كه از خانه بيرون مي رود متين و سنگين وبا وقار باشد، در طرز رفتار و لباس پوشيدنش هيچ گونه عمدى كه باعث تحريك وتهييج شود به كار نبرد، عملا مرد را به سوى خود دعوت نكند،زبان دار لباس نپوشد،زبان دار راه نرود،زبان دار و معنى دار به سخن خود آهنگ ندهد،چه آنكه گاهى اوقات ژستها سخن مي گويند،راه رفتن انسان سخن مي گويد،طرز حرف زدنش يك حرف ديگرى مي زند.

آرى اگر كسى بگويد زن را بايد در خانه حبس و در را به رويش قفل كرد و به هيچ وجه اجازه بيرون رفتن از خانه به او نداد،البته اين با آزادى طبيعى و حيثيت انسانى و حقوق خدادادى زن منافات دارد.چنين چيزى در حجابهاى غيراسلام بوده است ولى در اسلام نبوده و نيست.( مسئله حجاب استاد مطهري)