همسر شهيد مطهري درباره همكاري استاد در كارهاي منزل و احترام ايشان به همسر چنين مي‏گويد:

«در مدت 26 سالي كه با ايشان زندگي كردم، هميشه با يك حالت تواضع و آرامش با من رفتار مي‏كردند. يادم نمي‏آيد كه هيچ وقت از ايشان ناراحتي و رنجي ديده باشم. بسيار باگذشت و مهربان بودند و به آسايش و راحتي من و بچه‏ها اهميت مي‏دادند. آن‏قدر با من صميمي و نزديك بودند كه رنج و ناراحتي مرا نمي‏توانستند تحمل كنند. ايشان از تمام مسائل خانه خبر داشتند و در بيشتر كارها به من و بچه‏ها كمك مي‏كردند. بيشتر صبح‏ها چاي درست مي‏كردند. در تمام طول زندگي، به ياد ندارم كه به من گفته باشند يك ليوان آب به ايشان بدهم.

يادم هست، يك بار براي ديدن دخترم به اصفهان رفته بودم و بعد از چند روز با يكي از دوستانم به تهران برگشتم. نزديكي‏هاي سحر بود كه به خانه رسيدم. وقتي وارد خانه شدم، ديدم همه بچه‏ها خواب هستند، ولي آقا بيدار است. چاي حاضر كرده بودند، ميوه و شيريني چيده و منتظر من بودند.

يك وقت هم، من و ايشان به سفر كربلا رفته بوديم. وقتي به خانه برگشتيم، دو سه تا از بچه‏ها خواب بودند. ايشان ناراحت شدند و با بچه‏ها دعوا كردند كه چرا وقتي مادرتان از سفر كربلا برگشته، همه شما به استقبال نيامديد؟!»

منبع : سرگذشت‏هايي ويژه از زندگي استاد مطهري (طوبي :: ارديبهشت 1386، شماره 17)