از ديگر عوامل تربيت، از نگاه استاد مرتضي مطهري، نيايش و پرستش است. وي در اين باره چنين مي گويد:

يكي از اموري كه از استعدادهاي خاص انساني شمرده مي شود، مسئله نيايش و پرستش است. عده زيادي از محققان و روان شناسان، نيايش و پرستش را به عنوان يك حس اصيل در انسان پذيرفته اند. اين حس كه يك حس انساني است، براي تربيت انسان بايد تقويت شود. يك انسان كامل يا نيمه كامل، اين قسمت از وجودش نمي تواند تعطيل باشد، همان گونه كه هيچ قسمت ديگر از قسمت هاي اصيل وجود او نمي شود تعطيل باشد. هر قسمتي از قسمت هاي وجود انسان، چه حيواني اش (يعني مشتركات انسان و حيوان) و چه انساني محض، اگر تعطيل شود، او يك انسان ناقص است.

در باب عبادت و نيايش، اگر انسان به تربيت خودش و فرزندانش، علاقه مند به تربيت اسلامي است و يا مي خواهد افرادي را تربيت بكند، واقعاً بايد به مسئله نيايش، دعا و عبادت اهميت بدهد و اصلاً عبادت، قطع نظر از اينكه پرورش يك حس اصيل است، تأثير زيادي بر ديگر نواحي وجود انسان دارد. اين است كه بزرگان هميشه توصيه مي كنند: «هر مقدار هم كه كار زياد داري، يك ساعت را براي خودت بگذار.» ممكن است شما بگوييد، من هيچ ساعتم براي خودم نيست، تمام وقت هايم براي خدمت به مردم است. نه، در عين حال، انسان، بي نياز از اينكه يك ساعت را براي خودش بگذارد نيست. حال، يك ساعت كه مي گويند حداقل است، يك ساعت يا بيشتر در شبانه روز را انسان واقعاً براي خودش بگذارد تا در آن لحظه ها به درون خودش و به خداي خودش بازگردد و در آن حال، فقط او باشد و خداي خودش و راز و نياز كردن و مناجات با خداي خودش و استغفار كردن.

پيام متن:

تربيت درست انسان، بدون در نظر گرفتن مسئله نيايش و پرستش، امكان پذير نيست. پس انسان بدون پرداختن به نيايش و پرستش، موجودي ناقص است و بايد ساعتي از شبانه روز را به اين مهم اختصاص دهد.