انسان، موجودي تربيت پذير است و بر اثر تربيت درست مي تواند به عالي ترين مدارج روحي، معنوي و علمي دست يابد. براي رسيدن به چنين هدفي والا، عواملي لازم است كه از جمله آنها، تقويت اراده و به كار گرفتن آن است. شهيد مطهري در اين باره مي گويد:

هر مقدار كه اراده قوي تر باشد، بر اختيار انسان افزوده مي شود و انسان، بيشتر مالك خود و كار خود و سرنوشت خود مي گردد. هيچ مكتبي در دنيا پيدا نمي شود كه به اين اصل اعتقاد نداشته باشد كه اراده در انسان بايد تقويت شود. مثلاً اگر انسان مي خواهد بچه را تربيت كند، بايد كاري بكند كه اراده در وجودش تقويت شود. راجع به مسئله اراده و به تعبير ديگر، تسلط بر نفس، دستورهاي فراواني با عنوان تقوا و تزكيه نفس آمده است.

اميرالمؤمنين علي عليه السلام تعبيري دارند بسيار عالي، اول درباره خطا و گناه مي فرمايد: «اَلا وَ اِنَّ الخَطايا خَيلٌ شُمُسٌ، حُمِلَ عَلَيها اَهلُها؛ مَثل گناهان؛ مَثل اسب هاي چموش است كه اختيار را از كف سوار مي گيرند.» سپس درباره تقوا كه نقطه مقابل آن است، مي فرمايد: «اَلا وَ اِنَّ التَّقوي مَطايا ذُلُلٌ؛ همانا مثل تقوا، مَثل مركب هاي رام است كه اختيار مركب در دست سوار است، نه اختيار سوار، دست مركب.»

بنابراين، در اينجا سخن از تقويت اراده است و اينكه به سبب تقوا، انسان، صاحب اراده و بر نفس خود مسلط مي شود و در نتيجه، به سوي تربيتي درست گام برمي دارد.

پيام متن:

1. تقويت اراده، عاملي مهم در تربيت انسان است.

2. تقوا سبب تقويت اراده است.