پس آسيب‏ شناسي دينداري، به همان اندازه كه مي‏تواند يك مقوله ديني باشد، يك مقوله اجتماعي هم هست. و اين از آن جاهايي است كه جامعه شناسي ديني، موضوعيت پيدا مي‏كند; يعني مي‏بينيد يك بحثي هست كه از يك سو به منابع اصيل ديني و به گوهر و حقيقت دين مربوط مي‏شود و از سوي ديگر با اختلاف قشرهاي مختلف اجتماعي، حكمش فرق مي‏كند. اين بحث در جامعه شناسي ديني مطرح مي‏شود.

شهيد مطهري يك طبيب روحاني بود كه تخصصش در همين آسيب‏ شناسي دينداري و تخصص ويژه‏اش در آسيب‏ شناسي دينداري جوانان، بود.

شهيد مطهري بيش از هر كس ديگري و بيش از هر موضوع ديگري، علاقه‏مند بود كه بداند چه علل و عواملي و چه آفاتي جوانان را از دين دور مي‏كند. ايشان بعد از اينكه به تهران آمد، بدون اينكه از ارزشهاي روحاني قم اعراض كند، به سراغ دانشگاهها و جوانان و قشر تحصيل كرده رفت و بيش از هر كس ديگري مسائل و مشكلات اين قشر را مي‏دانست.

ادامه در پست هاي بعدي...

منبع:

ماهنامه پيام حوزه، شماره 5،‌ غلامعلي حداد عادل